Sinds zo’n twee jaar ben ik moeder! En dat moeder zijn is nogal zoeken. Hoe doe je dat nou zo goed mogelijk? Helemaal als er ook nog iets is, zoals in mijn geval epilepsie. Er bestaan geen handleidingen voor, dit is gewoon een kwestie van doen. Wat werkt wel en wat werkt niet. Bekijken, evalueren en zo nodig aanpassen.
Kortom, ik ben continu zoekende naar wat goed werkt voor mijzelf en mijn kind. Het voelt als mijn taak dit zo goed mogelijk uit te voeren. Met mijn diagnose epilepsie voel ik dit misschien wel wat extra. Er kijken namelijk nogal wat ogen mijn kant op.
De grootste veranderingen op een rij:
- Energie. Hetgeen ik zelf als grootste verandering merkte was wel het gebrek aan energie. Die slonk met zo’n 50 procent. Tja, hoe leuk ook, moeder zijn kost energie. Het is dus goed opletten die energiepot goed te benutten. Wat geeft energie en wat neemt energie?
- Structuur. Er is veel meer structuur in mijn dagelijks leven. Ik werk tegenwoordig met een weekstructuur en ik zorg ervoor dat alles onder controle is. Mijn huis is opgeruimd en ik ben ‘bij’ met mijn taken. Ik plan mijn actieve (bv. boodschappen doen) en ook mijn passieve activiteiten (bv. rusten) en pas deze aan indien nodig.
- Hulp van familie. Deze hulp is voor mij onmisbaar. Zij zijn er indien nodig en zorgen er ook voor dat de veiligheid van mijn zoontje gewaarborgd blijft. We stemmen de aankomende weken met elkaar af: wie doet er wat? Wie staat er stand-by of zorgt er voor Luuk? Van een uurtje tot een weekend. Rekening houdend met zijn en mijn behoeften.
- Hulp van professionals. Hier ben ik erg selectief in en ook dit pas ik aan naar de behoeften van mijn kind. Aanvullend zijn daar ook de professionals die ik inmiddels ook goed weet te vinden en die ons helpen bij het ouderschap. Sommige instanties, zoals huisarts en cb, zijn er permanent, anderen slechts eenmalig. Iedereen draagt bij.
- Verantwoordelijkheid. Moeder zijn vind ik het mooiste en tegelijkertijd zwaarste wat er is. Zwaar in de zin dat alles ertoe doet. Invloed heeft op mijn zoon. En deze eervolle taak wil ik dus ook zo goed mogelijk doen. Goed in de zin van dat het werkt. Voor ons. Zijn (en net zo goed mijn) welzijn is daarbij leidend.
Persoonlijk zijn voor mij het leven met veel structuur, het runnen van een huishouden, de continue zorg en verantwoordelijkheid voor mijn zoontje plus goede zelfzorg voor mij best even wennen. Het levert me gelukkig wel heel veel op. Gevoel van controle en bovenal trots dat het me lukt, dat moeder zijn. Want at the end zie ik een heel gelukkig jochie. En zijn geluk is mijn geluk. As simple as that!
Vera