Ken je die reclame? Van Doritos? Die reclame zette mij aan het denken. Vond het namelijk wel wat weg hebben van het omgaan met epilepsie. Oke, oké het resulteert niet in dood of transformatie in een kip;-), maar het niet weten wanneer er wat gebeurt dat is maar al te bekend. En mensen die kunnen daar van nature niet zo goed mee omgaan.
Mensen weten graag dingen, het liefst zoveel mogelijk. En misschien wel nog ietsjes meer in Nederland, waar alles in zekere zin gecontroleerd lijkt. Regeltjes en nog meer regeltjes en wie ons land vanuit de lucht heeft gezien weet dat Nederland eruit van boven uitziet om door een ringetje te halen. Heerlijk georganiseerd.
Weer even terug naar het omgaan met epilepsie. Want dat betekent in mijn ogen vooral, omgaan met De Kans Op…een aanval. Aanvallen zijn niet leuk, niet voor jezelf en ook niet voor de omstanders. Maar persoonlijk ben ik van mening dat niet zozeer de aanvallen, maar juist het Niet Weten Wanneer tot best veel ongemak kan leiden. Angst -door alle gedachten- om maar eens te noemen, en meer specifiek ‘onzekerheid’.
Vertrouwen is dus wat nodig is. Vertrouwen in jezelf. Door je kijken naar de dingen die je kan en vooral door je angsten te facen. Wil je op reis maar ben je bang dat…? Doen! Als kadootje krijg je een bak vol zelfvertrouwen omdat je het toch gedaan hebt. Hoe leuk is dat?!
Leuk detail: Vroeger heette het Epilepsiefonds ‘De Macht van het Kleine’. Geen idee wie dit verzonnen heeft maar dit omschrijft het exact. En hoe voorkom je deze Macht? Juist ja, door het niet te geven!