Klaar was ik ermee. Klaar met de aanvallen. Want daar waren er nu toch echt iets teveel van. Sterker nog, het worden er alleen maar meer. Wat ik ook probeer, niets lijkt te werken. En ook na het dagelijks bijhouden van het wanneer, wat en waar lukt het maar niet patronen te ontdekken. Frustrerend.
En dus besloot ik dat anders moest. Radicaal anders. Alles wat ik nu doe of heb geprobeerd is het niet. Mijn lijf zegt wat ermee. Maar wat? De voel-kant wilde ik op. In plaats van de epilepsie bannen, de epilepsie opzoeken. Op z’n minst contact maken met mijn epilepsie. Kijken hoe ver ik kom.
Via beweging kom je bij je gevoel, las ik in het boek Intelligent Bewegen van Fabio D’Agata. Ik besloot te gaan wandelen, om te ervaren wat dat mij zou brengen. Een paar weken verder en zit ik weer goed in mijn vel. Het wandelen geeft me energie en ik voel me frisser in mijn hoofd. Die aanvallen zijn er wel maar ik heb er (meer) vrede mee.
Dat wandelen vind ik ook bijzonder. Omdat iedere wandeling weer zo anders is. Ik kom weer andere -fysieke- gevoelens tegen en leer gaandeweg steeds beter mijn lijf kennen. Ik krijg er meer compassie voor en neem me voor mijn lijf te helpen. Ook dit besef vind ik een meerwaarde. Ik ga mijzelf helpen in plaats van ertegen te vechten.
Natuurlijk is het geweldig als mijn aanvallen afnemen/wegblijven, want het kost zoveel energie en het beperkt me in mijn doen en laten. Het is voor mij nog veel belangrijker me goed te blijven voelen, in de eerste plaats voor mezelf, en alles erom heen. Daar lijkt nu een klein stapje in gezet. En dat vind ik groots.
Vera
Tip 1: houd een dagboekje bij van je wandelingen. Wat vond je ervan? Je kunt ook beschrijven waar je in je lichaam wat voelde (vb. kou/warmte op je wang of kramp in je teen). Hoe vaker je wandelt, hoe meer je leert voelen!
Tip 2: check eens de Gezondheid App, standaard op de iPhone. Het vertelt je precies hoeveel stappen je maakt. De Imagine Run App is ook een leuke app om te gebruiken. ‘Cause Every Step Counts!